Dakloze kunstenaar Jeroen kan niet tegen troep op straat, maar maakt er zelf ook een zooitje van

Kunstenaar Jeroen Bos zwerft sinds oktober vorig jaar rond en streek zo'n vier maanden geleden neer op de Nieuwe Herengracht. Hij bezet een plekje onder de brug op de hoek met de Weesperstraat. Jeroen kan niet goed tegen troep op straat en ziet het als een plicht om de boel op te ruimen. Maar eerlijk is eerlijk: hij maakt er zelf ook best een zooitje van. En is daarmee een doorn in het oog van de gemeente.  Jeroen Bos is lichtkunstenaar en vierde zijn 51e verjaardag vorige week op straat. Hij heeft veel projecten op zijn naam staan, maar zwerft nu al ruim een jaar op straat. Jeroen is geboren in Alkmaar en woonde 35 jaar in Den Bosch. "Op 1 oktober vorig jaar ben ik rond gaan zwerven. Ik ben hier opgegroeid en ik voelde me weer gelukkig toen ik in Noord-Holland was." Jeroen vertelt dat hij het afgelopen jaar veel met treinen heeft gereisd - vaak naar Zandvoort, want hij miste de zee - en in treinen heeft geslapen. Maar hoe hij precies op straat is beland, wordt niet helemaal duidelijk. Zo'n vier maanden terug, kwam Jeroen aan op de plek waar hij nu nog steeds zit: onderaan de brug op de hoek van de Weesperstaat en de Nieuwe Herengracht. "Het viel me op dat hier heel veel glas op straat lag. En dat de prullenbak op de hoek gewoon een dumpplaats was. In combinatie met het Joodse Monument (direct bovenaan de brug aan de Weesperstraat, red.) vond ik het wel een rare combinatie. Het is hier rommelig en zo. Er wordt hier helemaal niet opgeruimd." En Jeroen kan niet zo goed tegen troep op straat. Overal waar hij langszwerft, voelt hij de drang om de boel op te ruimen. "Na de Canal Parade heb ik hier aan deze kant de straat opgeruimd. Als ik een feest zou geven, zou ik het ook weer schoon opleveren." Het probleem is alleen dat Jeroen zelf ook graag verzamelt. Veel van wat hij op straat - of in de containers van het nabij gelegen Waterlooplein - vindt, stapelt hij op in zijn hoekje onder de brug. "Ik verzamel dingen om er kunst van te maken. Maar ook dingen, waarvan ik bang ben dat ze verloren gaan. Ik heb nu al een paar keer oude krantenknipsels gevonden en heel veel bijzondere boeken. Oude strips van Tom Poes, oude grammofoonplaten. Die verzamel ik." De plek rond zijn veldbed onder de brug is nu vrij leeg. Er liggen nog wel wat spullen, zoals een opblaasbare flamingo, maar dat is alleen om even van de handhavers af te zijn. "Ik heb het een beetje opgeruimd. De gemeente concentreert zich echt op deze plek en wil dat alles hier weggaat. Voor de show laat ik dingen een beetje liggen."  De rest van zijn verzameling ligt nu opgestapeld tussen de fietsenrekken om hem heen: van kinderwagens tot de benen van een paspop. En dat ziet er ook niet erg netjes uit, geeft Jeroen toe. "Dat klopt. Ik doe het om mensen ook te confronteren. Waarom wordt het allemaal zo slecht schoongemaakt? Waarom komt hier geen veegwagen in de straat?" Dan komen twee handhavers langs. Ze maken foto's van de spullen die Jeroen op, tussen en onder de fietsen in de rekken heeft gelegd. Jeroen aanschouwt het met een glimlach. "Je had hier gisterochtend moeten zijn. Toen ben ik op een gemeentewagen gesprongen, heb ik alles er weer uitgetrokken." Een buurtbewoner komt langs op de fiets, stopt, en zegt tegen Jeroen: "Ik kom vanavond eten brengen". Jeroen: "Ik word hier gehaat in de straat en de omgeving, maar ik ben ook geliefd bij een hoop mensen." De gemeente heeft de plek van Jeroen al een keer schoongeveegd en ook heeft hij al boetes op zak. Maar na vier maanden zit de kunstenaar er nog steeds. Met zijn verzameling. Hoelang hij nog blijft zitten, weet Jeroen niet. "Ik zeg elke keer 'zolang als het nodig is', maar ik moet op gegeven moment ook weer verder."