De 102-jarige Willem van Vollenhoven speelde piano tot het niet meer kon

Hij was één van de oudste actieve pianisten van Nederland: op 102-jarige leeftijd trad Willem van Vollenhoven uit Amsterdam nog op in buurtcentra en verzorgingshuizen. Hij woonde nog zelfstandig en ging tot zijn honderdste nog op de fiets overal heen. Een valpartij met zijn scootmobiel werd hem uiteindelijk fataal. Afgelopen week stierf hij in een verzorgingshuis in Amsterdam Osdorp.  NH sprak Willem van Vollenhoven begin januari voor het programma Expeditie Nederland van Omroep Max en de regionale omroepen. Het thema: fitte 100-jarige. Meneer van Vollenhoven paste daar als geen ander tussen.  Hij woonde tot voor kort nog zelfstandig in zijn flatje in Buitenveldert, fietste tot zijn honderdste nog overal naartoe en trad ook nog op als muzikant achter zijn geliefde piano. Maar tijdens het posten van de nieuwjaarskaarten kreeg hij een ongelukje met zijn scootmobiel. "Ik kwam in een windhoos terecht", vertelde hij destijds aan NH. "De wind heeft me gegrepen en ik ben omgewaaid." Hij had er een behoorlijke rugpijn aan overgehouden, maar desondanks was het camerateam welkom. Die middag trad Vollenhoven nog op bij het Menno Simonshuis, waar hij de sterren van de hemel speelde. Het werd zijn laatste optreden.  Willem van Vollenhoven werd op 14 juli 1921 in Amsterdam geboren. Als jongetje van zes kreeg hij een piano en mocht hij op pianoles. "Dat was heel bijzonder, want wij woonden in een volksbuurt. Het was een idee van mijn moeder en ik ben haar daar altijd dankbaar voor geweest", vertelde Willem eerder aan NH. Toch ander beroep Bij de padvinderij begeleidde Van Vollenhoven kampliedjes als 'My Bonnie is over the Ocean' en al op zijn zestiende volgde zijn eerste concert. Samen met een violist en een jongleur gaf hij een optreden in het toenmalige Weesperziekenhuis. Willem kwam tot bloei voor als hij voor publiek speelde. Maar van beroep werd hij uiteindelijk vertegenwoordiger en trok hij met een auto het land door. Hij trouwde met Willy en ze kregen een dochter, die ze ook Willy noemden.  Pianospelen bleef de grote hobby van Willem. Van Chopin tot Amsterdamse liedjes. Hij speelde binnenshuis voor vrouw en kind, maar trad ook vaak buiten de deur op. "Ik trad op met combo’s en bandjes bij feestjes, cabaret, toneelverenigingen en revueavonden", vertelde hij. Na zijn pensionering en de dood van zijn vrouw Willy in 2000, kreeg de carrière van Willem een boost. Hij leerde de zangeres Carolien Schellekens kennen en ze kregen een relatie. “We konden het bijzonder goed vinden en speelden veel samen. Met ons eigen programma traden we op in theaters en zorgcentra. Totdat zij alzheimer kreeg. Dan is het gedaan met je. In 2016 overleed ze," vertelde Willem.  Solo Daarna ging Willem door als solopianist en trad hij regelmatig op in zorgcentra, buurthuizen of bij mensen thuis. Tot zijn honderdste ging hij nog altijd op zijn fiets overal naar toe. "Toen zei mijn dokter dat ik dat maar niet meer moest doen, dus toen ben ik gestopt met fietsen." Willem heeft zijn hele leven amper gerookt en heel weinig alcohol gedronken. Vroeg naar bed en vroeg weer op. En altijd bezig zijn. Niet alleen pianospelen, maar ook fotograferen en foto’s op de computer bewerken, puzzelen, tekenen, onder de mensen zijn en de krant lezen. Die middag in begin januari zat Willem te stralen achter de piano in het Menno Simons Huis. Van de 'Amsterdamse Grachten' gaat het naar het 'Kleine Café Aan de Haven'. De bewoners zongen uit volle borst mee. "Ik dacht eerst dat Pieter van Vollenhoven zou komen, maar deze is veel beter!", zegt een grijze dame. Bij de aanblik van de 102-jarige Willem pianist schiet een andere bewoonster bijna vol. "Ik kan wel janken, wat is dit mooi", roept ze. Willem vertrouwde ons in de pauze nog een geheimpje toe. "Mijn gehoor is niet zo goed meer, hè. Dus ik hoor niet of de toon die ik aansla op de piano wel de goede is", vertelt hij met een glimlach "Ik speel eigenlijk helemaal op zicht." Die middag was Willem van Vollenhoven zijn laatste optreden. Hij had toen al veel pijn, maar na de opnames werden de pijnklachten steeds erger. Willem bleek een wervelfractuur te hebben en belandde zes weken in het ziekenhuis. Daarna lukte thuis wonen niet meer. De laatste weken bracht Willem door in verzorgingshuis het Hof van Sloten. Daar is hij deze week rustig in zijn slaap overleden.