Kladjes, contracten en interviews: archief van band De Dijk straks voor iedereen toegankelijk

In 1981 begonnen ze, ruim twee jaar geleden trokken ze de stekker eruit. De bandleden van Amsterdamse band De Dijk hebben in die tussenliggende 41 jaar popgeschiedenis geschreven. En een groot deel van die popgeschiedenis wordt nu opgeslagen in het Amsterdamse Stadsarchief. Ruim twee jaar geleden - zondag 18 december 2022 - speelde De Dijk een afscheidsconcert in een bomvol Paradiso. De poster met daarop de aankondiging hangt nog steeds in het voormalige boekingskantoor van de band aan het Singel. Op de gang van het kantoor hangt een andere poster: die van hun allereerste optreden in 1981. De Dijk speelde in het voorprogramma van Raymond van het Groenewoud. Ook dat was in Paradiso. De band bestaat niet meer, maar het kantoor nog wel. En met alles wat er hangt en staat lijkt het wel een klein De Dijk Museum. Foto's, posters, prijzen, gouden platen, een portret van Huub van der Lubbe en een hoofd van klei (ook Huub?). "Dat zijn allemaal werkstukken van dierbare fans", zegt de voormalige zanger van De Dijk. "Die pleur je niet zomaar in de sloot." Van der Lubbe is weer even terug op kantoor, samen met bandleden van het eerste uur Hans van der Lubbe (bas) en drummer Antonie Broek (sinds 1983). Ze wachten op de verhuiswagen van Stadsarchief Amsterdam. Want die komt zo een hele berg dozen - tot de rand toe gevuld met popgeschiedenis - ophalen en overbrengen naar de depots aan de Vijzelstraat. Cultureel erfgoed Tijdens het 41-jarige bestaan van De Dijk hebben de bandleden ontzettend veel bewaard. Krantenknipsels, posters, handgeschreven songteksten, contracten, foto's en fanmail. Dozen vol, opgeslagen bij de muzikanten thuis en ook in het boekingskantoor aan het Singel. Zo ligt er op kantoor nog het contract van dat eerste optreden in Paradiso in 1981. 150 gulden kreeg de band ervoor, plus drie gratis consumpties (of toen nog 'konsumpties'). Van der Lubbe: "Vanaf het begin heb ik krantenknipseltjes, recensies, besprekingen, interviews en dat soort dingen allemaal bewaard en in mappen gedaan. In een doos onder een bureau. Eind van het jaar was die doos vol, ging er een deksel op, schreef ik er 1982 op en dan kwam de volgende doos. Dat heb ik toch wel volgehouden die 41 jaar. Maar waar laat je dat, hè? Het was Jessica - de vrouw van Antonie Broek - die zei: 'Niets mag weg. Dit is allemaal cultureel erfgoed'." En wat is dan een betere opslagplek dan het Amsterdamse Stadsarchief? Voor iedereen toegankelijk Migiza Victoriashoop - hoofd van de afdeling Collecties Stadsarchief - is in ieder geval dolblij met de dozen die binnenkomen. "Natuurlijk vanwege de faam van de band, maar ook omdat het echt een mooie toevoeging is aan onze collectie. Het is heel mooi dat we nu een stukje popgeschiedenis toe mogen voegen. We zijn begonnen met het bedrijfsarchief en we hopen daar nog meer stukken aan toe te voegen. We begrepen van onze collega's van podiumkunst.net (die de leden van De Dijk hebben geholpen met het uitzoeken van het archief, red.) dat er nog veel meer bij de heren thuis, maar ook op kantoor ligt." Van der Lubbe heeft veel van wat hij nog thuis had staan overgebracht naar het Singel. "Met het idee dat het naar het Stadsarchief zou gaan, ben ik het allemaal nog een keertje doorgegaan. Ik was hier eergisteren nog. Toen pakte ik zo'n map en daar zaten een heleboel handgeschreven - ik denk originele - teksten in. En die vind ik eigenlijk toch wel leuk om zelf te houden. Ik weet niet waarom." Broer Hans van der Lubbe heeft een map vol teksten die Huub vroeger altijd uitdeelde aan de band. Die houdt hij liever ook zelf. En Antonie Broek moet thuis nog even flink aan de bak. "Bij mij thuis in de kast staan ook nog een heleboel verhuisdozen. Ik moet dat allemaal nog uitzoeken. Alle T-shirts die ooit zijn gemaakt, alle teksten die Huub altijd uitdeelde. Ik weet niet of ik dat allemaal ga bewaren, maar ik moet dat allemaal nog doen." Hoe zit het met de muziek?  Het is niet zo dat Broek stilzit. Hij is bezig met het digitaliseren van alle muziek van 41 jaar De Dijk. Dat doet hij in de studio in zijn achtertuin. "Dat gaat uiteindelijk naar Beeld & Geluid volgens mij. Ik digitaliseer vanaf alle dragers die je maar kan verzinnen. Van cassettebandjes tot 24-sporenbanden, cd's, bandrecorders, noem maar op. Repetities, optredens van god weet waar. Ik heb alles mee naar huis genomen en dat ben ik nu aan het afmaken." Van der Lubbe trekt nog een velletje papier uit een van de dozen. Een tekening van een rond podium. "Hier speelden we kennelijk een keer in het rond, dus met publiek aan alle kanten. Hoe dat dan opgesteld moest worden. Dat soort dingen weet je wel." Het volgende velletje. Een handgeschreven tekst. Van der Lubbe leest voor: "Een prachtige dag, met een heerlijke lucht, exotische vrucht om iedere vrouw...' . Blablabla. Gewoon wat proberen." En dan staat de wagen van het Amsterdamse Stadsarchief voor de deur. De broers Van der Lubbe en Broek helpen met het inladen van de dozen. Huub heeft er vrede mee. "Het is niet weg. Er zijn nu andere mensen die er zorg voor gaan dragen. En dat is een fijn idee. Het leven van een heleboel mensen in een verhuisdoos, in een verhuiswagen. Ach, je moet er gewoon een liedje  over schrijven. Dat is misschien het beste."