Kleine rederijen balen van vergunningenbeleid: "Zo gaan we naar de ratsmodee"

De Raad van State buigt zich volgende week over de positie van historische salonboten in de stad. Kleine rederijen zijn gezamenlijk naar de rechter gestapt omdat de gemeente geen vergunningen voor onbepaalde tijd meer verstrekt. "Kleine rederijen gaan zo naar de ratsmodee." Reinhard Spronk komt de Prinsengracht opvaren met zijn historische salonboot. "Een notarisbootje uit 1908. Geklonken staal, een houten opbouw van teak, origineel," vertelt ie trots. Spronk heeft samen met zijn vrouw twee historische salonboten. Hij is eigenaar van rederij De Jordaan en voorzitter van de stichting Amsterdamsche Salonvloot.  In de stad zijn steeds minder historische salonboten te zien en dat komt volgens Spronk door het Amsterdamse vergunningenbeleid. "Alleen al deze maand zijn vier salonbootreders ermee gestopt. Vanwege de loterij van de gemeente."  In 2019  besloot de gemeente nog maar 550 vergunningen te verlenen voor rondvaarten in de stad. Vergunningen voor onbepaalde tijd werden omgezet naar vergunningen voor bepaalde tijd. Als een vergunning afloopt moeten de rederijen meeloten voor een nieuw vergunning. Spronk: "Monumenten op het land beschermen we, monumenten op het water gooien we in de grabbelton. Uiteindelijk gaan door dit beleid - door historische salonboten mee te nemen in die grote tombola - de kleine rederijen naar de ratsmodee." Rederij Belle heeft vier historische salonboten. "Die hebben we in de loop der jaren gerestaureerd en in de vaart gebracht", vertelt eigenaar Sacha Emmerik. "We kregen een vergunning voor onbepaalde tijd maar die hebben ze helaas weer ingetrokken. Eén boot mag nog twee jaar varen, een andere boot drie jaar. Maar er zijn ook schepen die volgend jaar al uit de vaart moeten. En dan moeten we weer meedoen met de loterij en daar is veel geld mee gemoeid. We moeten bouwtekeningen maken van boten die al bestaan, we moeten leges betalen, accountantskosten. Een lootje kwam vorige keer rond de 5000 euro uit." En dan moeten alle schepen volgend jaar ook nog elektrisch zijn. Twee van Sacha's klassieke boten zijn dat al, de andere twee nog niet. Het ombouwen kost zo'n twee ton per schip. Een flinke investering als je niet zeker weet of je vergunning verlengd gaat worden. "Je kunt zo'n investering niet doen als er geen perspectief is, als het niet zeker is dat je kunt blijven bestaan. De banken zijn terughoudend, de financiering krijg je niet meer rond." Volgens Emmerik hebben grote rederijen al meerdere kleine bedrijven met historische salonboten opgekocht. Vervolgens worden de vergunningen van die klassieke schepen omgezet naar de grote rondvaartboten. Emmerik is zelf ook al een paar keer benaderd. Door wie en hoe vaak zegt hij liever niet.  Kleine rederijen aangesloten bij stichting de Amsterdamsche SalonVloot zijn gezamenlijk naar de rechter gestapt. Op 5 juni buigt de Raad van State zich over de zaak. Spronk hoopt op gerechtigheid. "Namelijk dat we de vergunning die we hadden voor onbepaalde tijd kunnen houden." Emmerik: "Ik ben tevreden zolang er perspectief is dat we kunnen blijven varen. Dat we kunnen investeren in het verduurzamen van de vloot en het in stand houden van het varend erfgoed."