Lely Lyceum gebruikt onrust in de stad als lesstof voor maatschappijleer

Dat het de laatste dagen vaak onrustig is in Amsterdam, is ook de scholieren op het Ig. Lely Lyceum in Reigersbos niet ontgaan. Docent Feray Sunguroglu behandelt het nieuws als lesstof tijdens haar uren maatschappijleer. Ook de uitspraken tijdens het debat in de Tweede Kamer komen voorbij. Ze lokken discussie uit. "Waarom zegt Schoof dat ze niet genoeg geïntegreerd zijn?" Het geweld van en tegen Israëlische voetbalfans; een demonstratie die niet mocht, maar er uiteindelijk wel was; rellen in Nieuw-West. Ook deze leerlingen hebben het allemaal meegekregen. De reacties in de landelijke politiek zijn wel langs de meeste leerlingen heengegaan. Maar op school komen ze er alsnog mee in aanraking. "Ik link alles wat we voor dit vak moeten bespreken aan een actualiteit", zegt Feray Sunguroglu, die rond deze tijd van het schooljaar het thema 'rechtsstaat' moet behandelen. "Er gebeurt nu heel veel, dus dat kan heel makkelijk. Maar ik vind het ook belangrijk dat leerlingen leren hoe de droge begrippen die we behandelen er in de praktijk uitzien." Schoof Daarom begin Sunguroglu haar les met een fragment uit het debat dat gisteren in de Tweede Kamer gevoerd werd. In het filmpje wordt premier Schoof door PvdA'er Frans Timmermans gevraagd geen generaliserende opmerkingen te maken over relschoppers op Plein '40-'45. "Als je de beelden bekijkt, kun je niet ontkennen dat die jongens een migratieachtergrond hebben", antwoordt Schoof. Er moet nog heel veel onderzoek plaatsvinden, maar ik moet dat toch zeggen, omdat dat een probleem blootlegt van jongeren die vanwege een gebrek aan integratie lak hebben aan de waarden en normen van onze samenleving." Discussie De reactie van de leerlingen, die zelf bijna allemaal een migratieachtergrond hebben, is hoorbaar. "Yoooo", roept een jongen. "Waarom zegt hij dat ze niet genoeg geïntegreerd zijn?", vraagt iemand naast hem. "Hij (Schoof) zegt het wel, maar misschien is het niet slecht bedoeld", zegt een meisje aan de andere kant van het lokaal. Een jongen die het daar totaal niet mee eens is, wil daar gelijk tegenin gaan. Hij slaat met een platte hand op de tafel. Net als hij zijn relaas wil beginnen, wordt hij onderbroken door zijn docent. "Kijk, dat gaan we dus niet doen. Je laat haar gewoon uitpraten." Later krijgt de jongen alsnog de kans zijn mening te geven: "Hij heeft een belangrijke positie. Als hij het anders had bedoeld, dan had hij het ook echt wel anders gezegd." Onveilig "Ze hebben er veel van meegekregen", zegt docent Sunguroglu. "Ook hier in de Bijlmer, waar het ook onrustig was omdat de wedstrijd (Ajax-Maccabi, red.) hier gespeeld werd. Ik heb leerlingen die zich onveilig hebben gevoeld. Bij sommigen merk ik frustratie omdat ze vinden dat daar geen aandacht voor is geweest." Aan de andere kant van de stad, in Slotermeer, zouden later rellen uitbreken, waarbij onder meer een tram in brand werd gestoken. Hoewel de meeste leerlingen in de klas het geweld veroordelen, zeggen ze te begrijpen waar de woede vandaan komt. "Rellen is nooit het goede antwoord, want dan verwoest je ook de stad waar je van houdt", zegt de 17-jarige vwo-leerling Gerrie. "Maar soms zijn mensen zo boos, dat ze niet weten hoe ze hun woede op een politiek correcte manier kunnen uiten." Plein '40-'45 zegt de meeste jongeren in de Bijlmer niet zoveel en de uitspraken van Tweede Kamerleden die het over integratieproblemen hebben, zijn gericht op een andere groep jongeren. Maar toch zeggen veel leerlingen in deze klas in Zuidoost dat ze zich aangesproken voelen. 'Wat zegt u allemaal?' "Als iemand die zo hoogop zit, zoiets zegt, dan doet dat wel iets met je", zegt Gerrie. "Als de premier zoiets over de Bijlmer zou zeggen, dan zou ik wel denken: wat zegt u allemaal? Wij zouden op hem moeten kunnen vertrouwen, we zouden trots op hem moeten kunnen zijn, omdat hij ons land vertegenwoordigt." Sunguroglu houdt zich tijdens de les op de vlakte over wat ze er zelf van vindt, wanneer de leerlingen het klaslokaal uit zijn, zegt ze: "Wat je hiervan krijgt, is dat mijn leerlingen in 'zij' en 'wij' gaan denken. Daar word ik wel verdrietig van. Nu wordt er weer een tweedeling gemaakt in onze samenleving, onze stad." "Deze leerlingen moeten het straks gaan doen", zegt Sunguroglu. "Als je ze constant blijft vertellen dat ze er niet bij horen, dan gaan ze het ook niet doen voor ons. Dan zijn ze alleen maar boos. Dan is dit het resultaat daarvan. Niemand is daar gelukkig mee."