Minderjarige asielzoekers? In Nieuw-Sloten jaagt dat lang niet iedereen angst aan

Hoe worden de asielzoekers geholpen als ze getraumatiseerd zijn? Gaan ze niet rondhangen in de parkjes? En kunnen we de jongens leren kennen? Veel omwonenden zijn opvallend mild gestemd over de komst van 80 minderjarige asielzoekers aan de Sloterweg in Nieuw-West. Het COA zegt te willen helpen de jongens en de buurtbewoners met elkaar in contact te brengen. "Mijn ervaring is dat dan de angst verdwijnt." Het eerste applaus op de bewonersavond in buurthuis België in Nieuw-Sloten komt pas laat. Een moeder van drie jonge kinderen zegt dat het goed zou zijn voor de buurt om de jongens te leren kennen. Nadat het geklap is stilgevallen, haakt Brigitte van Griethuizen, aanwezig namens het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA), er direct op in. "Nadat de jongeren zijn geland organiseren we een koffie- en theeavond met de jongeren zodat jullie ze kunnen leren kennen - en omgekeerd.” Tachtig jongens Rutger Groot Wassink, de wethouder belast met het vinden van opvanglocaties, doet het plan van het gemeentebestuur uit de doeken. Tachtig alleenstaande minderjarige vreemdelingen (AMV's), hoofdzakelijk jongens, zullen voor minimaal één jaar in zes villa's aan de Sloterweg gaan wonen. En ja, zegt Groot Wassink: sommigen van hen zullen trauma's hebben overgehouden aan de situatie in hun geboorteland. Het gaat immers om plekken als Jemen, Syrië en Somalië. "Ik heb vertrouwen dat er vanuit COA zorg geboden wordt die toegesneden is op deze jongeren", zegt de wethouder tegenover een zaaltje met zo'n honderd aanwezigen. Van Griethuizen vertelt dat er 24 uur per dag begeleiding aanwezig is. "En elke AMV'er heeft een voogd, een mentor en een begeleidingsplan." Huisregels zijn er ook: ze moeten gewoon naar school en om tien uur 's avonds moet iedereen binnen zijn. "En als iemand de wet overtreedt, wordt er aangifte gedaan. Ook dat hoort bij Nederland." "Nachtmerrie" Zorgen en frustraties zijn er ook. Over de toon van de brief aan de bewoners, en het gebrek aan inspraak. "Hebben we als buurtbewoners nog wat te vertellen, of is het een voldongen feit?" Een vader van twee dochters spreekt van een 'nachtmerrie'. "Mijn dochters zijn net oud genoeg om buiten te kunnen spelen. Kan dat straks nog wel?" Hij is, vertelt hij later, gewoon bang voor  wat komen gaat. Een senior-medewerker van het COA, zelf vader van drie dochters, zegt dat hij de man begrijpt en probeert hem gerust te stellen. "In de eerste weken krijgen ze voorlichting over de Nederlandse cultuur en gebruiken. Ook seksuele voorlichting." Bovendien, sluit hij af: "Eén telefoontje en we zorgen dat we er iemand op af sturen." Dat nummer komt straks op de website van de gemeente te staan. Niet inspraakplichtig Groot Wassink gaat de kritische vragen niet uit de weg. Hij wil, zegt hij, 'het eerlijke verhaal vertellen'. "Er zijn nu drie locaties voor AMV's en die zijn zeer succesvol. Het besluit voor de locatie aan de Sloterweg hebben we als college genomen en is niet inspraakplichtig. Als ik voor elke locatie toestemming aan de buurt moet vragen, hebben we over een jaar nog niets." Want dat de buurt niet heeft kunnen meepraten vóór het besluit viel, steekt misschien nog wel het meest. "Dat is best autoritair", zegt zelfbenoemd 'klager van het eerste uur' Martin. "Gemeente, wees daar zorgvuldig in naar je burgers." Om de buurt de komende tijd een stem te geven, zetten het COA en de gemeente een bewonersgroep op. Groot Wassink: "Ik zeg toe dat ik drie maanden na de start van de opvang, in januari, weer langskom om met de buurt in gesprek te gaan. Maar laten we zorgen, met de bewonersgroep, dat als er eerder wat is, er sneller geschakeld wordt." Van Griethuizen sluit zich daar bij aan. "Als er iets is, hoop ik van harte dat we niet drie maanden gaan zitten wachten."