Van 'dikke technofeesten' tot 'hunkerbunker', generaties over de 60-jarige campus Uilenstede

Al tientallen jaren is het een groot fenomeen onder studerend Amsterdam: Uilenstede. De studentencampus net over de grens van Amsterdam en Amstelveen kent een jarenlange geschiedenis. De eerste paal werd zestig jaar geleden in de grond geslagen en over die jaren zijn er heel veel dingen gebeurd. Samen met huidige bewoners en oude bewoners neemt NH een duik in die geschiedenis. Thomas Wiggers en Romée Kortenoever wonen samen met Evelijn Bottema, Pieter Maarse en nog tien van hun huisgenoten op elf hoog in de gele Uilenstede-flat. In hoge flats van meer dan tien verdiepingen, wat lagere gebouwen van zo'n acht verdiepingen en nieuwe appartementen voor drie personen wonen er tussen de drie en vierduizend studenten op Uilenstede. Romée kwam hier zo'n vijf jaar geleden wonen: "Ik kwam er wonen omdat ik een kamer nodig had, maar dat ik er al die tijd al zit komt omdat mijn huis echt als mijn familie voelt." In enkele jaren werden de flats vanaf 1964 uit de grond gestampt en stroomde het vol met studenten. Het begon met gescheiden woningen voor mannen en vrouwen, later werden zowel geslachten als universiteiten gemengd. "Het was nog best een opgave om de VU- en UvA-studenten met elkaar te laten mengen, dat waren hele andere mensen toentertijd", vertelt Lex Brans. Samen met zijn vrienden Pim en Herman woonde hij in de jaren zeventig en tachtig in een van de flats. En het ziet er vandaag de dag nog precies hetzelfde uit. "Alleen de krant in de brievenbus mist." Buiten op een bankje bladeren de mannen door een van de eerste jubileumboeken en halen ze herinneringen op. Lex: "We hebben het heel leuk gehad, en ik heb mijn studie dan ook niet gehaald. Ik denk dat de gezelligheid op Uilenstede daar wel een beetje een reden voor is geweest ja. Maar ik doe nu wel iets met woningbouw en ik zat hier in het woonbestuur, telt dat ook?" De hunkerbunker Met onder andere balkonbranden op eenheden - zoals de huizen genoemd worden - en suïcides komt Uilenstede de afgelopen tientallen jaren niet altijd even positief in het nieuws. "Maar het was vroeger echt één grote verbondenheid hier", zo vertelt Pim. "We hadden heel veel contact met onze eenheid en andere bewoners. Lex vult aan: "Het was nog net geen gated community, maar het was wel veel afgeslotener hier dan dat het nu is. Optredens van artiesten die uiteindelijk groot geworden zijn, veel borrel- en spelavonden en grote evenementen; Lex herinnert het zich nog goed hoe de sociëteit op Uilenstede werd bezocht. "Daar waren ook de zusters van de verpleegkunde-opleiding", vertelt Lex. "Dan gingen 's avonds de jongens met de meisjes mee, maar die moesten heel vroeg in de ochtend hun kamers weer uit want dan kwam er patrouille langs om te controleren of de meiden alleen sliepen. Dan zag je jongens uit ramen klimmen en hun benen breken." Alles wat je nodig hebt De huidige bewoners van eenheid 156 zien die verbondenheid anders: "Het is hier wel heel erg gezellig met ons huis, en andere Uilensteders kennen we ook. Maar toch heeft iedereen een heel eigen leven." De huur is een belangrijke factor die zowel decennia terug als nu een rol speelt bij het kiezen voor de campus. Vroeger was de huurprijs nog twee keer zo laag als de huur nu, en de vier huisgenoten betalen nog geen vierhonderd euro voor een kamer. "Ik zou het écht niet inwisselen voor een studio in het centrum." Lex zou het iedereen aanraden om hier te wonen, en als je Pieter, die er dus nu woont, vraagt waarom je op Uilenstede zou wonen met veel huisgenoten, rotzooi, viezigheid en het feit dat het buiten de stad is? "De mensen; ik heb niet meer nodig dan mijn huisgenoten."